Drie Engelandvaarders begonnen een bootverbinding tussen Londen en bezet Nederland. Mensen afzetten ging met moeite, ophalen was onmogelijk.

Het vroege verzet leek onverantwoord, hopeloos en nutteloos en toch waren er zulke 'gekken' bezield met de romantiek van Don Quichot.

Het plan om Wiardi Beckman op te halen begon met de ontsnapping van drie jongens uit Nederland in juli 1941.

Op 30 januari 1942 gingen Peter Tazelaar en Gerard Dogger op weg naar Zwitserland. De grond in Nederland was hen te heet onder de voeten.

Op 18 januari werden Wiardi Beckman, Goedhart en Pasdeloup gearresteerd, Dogger en Tazelaar wisten in halfbevroren toestand te ontkomen.

Een maand nadat Peter Tazelaar als agent was afgezet, kon hij contact maken met Engeland: via Aart Albas, de enige agent met een zender.

Een gezelschap ging op weg naar het strand. 's Nachts bewogen ze zich door de straten van Scheveningen.

‘Kragt, en ik kom van Jakob’, was de openingszin van Gerard Dogger toen hij aanbelde bij de zusters Gorter in de Snelliusstraat in Den Haag.

Een groot probleem voor Peter Tazelaar en Erik Hazelhoff Roelfzema was het ontbreken van een zendverbinding tussen Londen en bezet gebied.

Twee adelborsten van het jaar 1938: Peter Tazelaar, geheim agent uit Engeland en Gerard Dogger, adjudant van de Ordedienst.

Peter Tazelaar werd door Erik Hazelhoff Roelfzema afgezet op het strand van Scheveningen. Het was 23 november 1941, half vijf ’s nachts.

Vandaag zouden ze dan écht het water op gaan en uitvaren richting Nederland, Erik Hazelhoff Roelfzema, Chris Krediet en Peter Tazelaar.