Het vroege verzet leek onverantwoord, hopeloos en nutteloos en toch waren er zulke 'gekken' bezield met de romantiek van Don Quichot.

Na de bevrijding ontving de weduwe van H.B. Wiardi Beckman brieven van medegevangenen die hem in Natzweiler en Dachau hadden meegemaakt.

Wiardi Beckman maakte een vrijgeleidebrief zodat een gezelschap op 14 mei 1940 nog uit IJmuiden zou kunnen vertrekken.

In het ‘Tweede OD-proces’ stonden 100 verzetsmannen terecht. 17 werden ter dood veroordeeld. En de 83 anderen?

Een jaar na het verlaten van de Eerste Kamer kreeg Wiardi Beckman de kans terug te keren, maar hij weigerde een Ariërverklaring te tekenen.

Na terugkomst in bevrijd Nederland schreef dichter Ed Hoornik over de laatste dagen van Wiardi Beckman in Dachau, maart 1945.

In maart 1941 hield Stuuf Wiardi Beckman een lezing over ‘Blijvende waarden, die verplichtingen opleggen aan wie zijn volk trouw wil zijn.’

Vanaf 1932 was het eigenlijke werkterrein van Stuuf Wiardi Beckman bij de krant Het Volk.

Op 18 januari werden Wiardi Beckman, Goedhart en Pasdeloup gearresteerd, Dogger en Tazelaar wisten in halfbevroren toestand te ontkomen.

De nieuwjaarswensen van Stuuf Wiardi Beckman voor het jaar 1940.

Een gezelschap ging op weg naar het strand. 's Nachts bewogen ze zich door de straten van Scheveningen.

‘Kragt, en ik kom van Jakob’, was de openingszin van Gerard Dogger toen hij aanbelde bij de zusters Gorter in de Snelliusstraat in Den Haag.

Peter Tazelaar werd door Erik Hazelhoff Roelfzema afgezet op het strand van Scheveningen. Het was 23 november 1941, half vijf ’s nachts.

In de ochtend van 10 mei 1940 begaf Herman Bernard Wiardi Beckman zich van zijn huis in de Pernambucolaan in Overveen naar het AHK.